Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
chrobotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, chrobotaćoczę || chrobotaćocę, chrobotaćocze || chrobotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować jakąś czynnością odgłos chrobotu; także wydawać chrobot; chrzęścić, zgrzytać, trzeszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Myszy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chrobotać — ndk IX, chrobotaćoczę (chrobotaćocę), chrobotaćoczesz (chrobotaćocesz), chrobotaćocz, chrobotaćtał rzad. chrobotnąć dk Va, chrobotaćnę, chrobotaćniesz, chrobotaćnij, chrobotaćnął, chrobotaćnęła, chrobotaćnęli, chrobotaćnąwszy «wydawać, powodować… … Słownik języka polskiego
chrobotnąć — → chrobotać … Słownik języka polskiego
хробост — шум, треск, хруст , хробос(т)кий шумный, звучный, громкий; быстрый; храбрый, смелый , хробостеть, стить, стать шуметь, хрустеть, скрипеть , укр. хроботiти греметь , хробот скрип , польск. chrobotac шуршать . Сравнивают с лит. krebždėti шелестеть … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chrobotanie — n I rzecz. od chrobotać … Słownik języka polskiego
chrzęścić — ndk VIa, chrzęszczę, chrzęścićcisz, chrzęść, chrzęścićcił chrząsnąć, chrząstnąć, chrzęsnąć, chrzęstnąć dk Va, chrzęścićnę, chrząśniesz, chrząstniesz, chrzęśniesz a. chrzęstniesz, chrząśnij, chrząstnij, chrzęśnij a. chrzęstnij, chrzęścićnął,… … Słownik języka polskiego
trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki … Słownik języka polskiego
